+ خیلی حواسم هست که به نوازنده های خیابونی که ثابت یک جا ایستادن کمک نکنم. یا حداقل قشنگ اطراف رو نگاه میکنم و ببینم بلندی صدای سازشون و فاصلشون تا نزدیکترین واحد مسکونی چقدر تناسب داره با هم. خیلی حواسم هست این کمکی که من به این نوازنده میکنم، فردا تف سربالا نشه و نفرین اهل محل نشه تو صورتم. اهل محلی که عاصی شدن از دست صدای بلند بلندگوی بعضی نوازنده های نفهم.
+ گاهی یک کلیپی در فضای مجازی پخش میشه از یک پیرمرد گوژپشت ویلون زن، که گاهی با آهنگهای شادش رقص هم داره و میبینم مردم کلی تشویق و تمجید میکنن ازش و غش و ضعف میرن برای روحیه شاد این پیرمرد مونقره ای. ولی پوزخندم میگیره. جالب اینجاس که این پیرمردِ دیو...ث چهار سال دهن ما رو نزدیک خونمون مورد عنایت قرار داد. صدای ویولونش رو تا ته زیاد میکنه و می ایسته کنار مجتمع میلاد نور، و حالا نزن و کی بزن. این صدا برای 5 دقیقه شنیدن قشنگه، شاده، ولی برای کل عصرهای تابستون و زمستون، از غروب آفتاب تا 10 شب شنیدن شکنجه ست! لعنت بهت پیرمرد. لعنت بهت. بابت تمام عصرای بهار و تابستون که به خاطر خودخواهی تو نتونستیم پنجرۀ رو به کوچه رو باز کنیم و پنجره مون رو رو به صدای ساز تو و به تبع، رو به نسیم عصر بهار بستیم، لعنت بهت و به هر کسی که بهت پول میده.
+ قطعا به همین اندازه، طرفدار کمک به نوازنده های دوره گرد هستم :) (محض خاطره بازی بشنویم آهنگ موشیرو میشونه از شهر موشها رو - کلیک)
+ این مورد رو همه میدونن و خیلیها اجرا میکنن جدیدا: به کودکان کار کمک نکنیم. این حرفم خطرناکه. یک کودک کار واقعا ممکنه تنها نون آور خانواده باشه. ولی فعلا غالبشون بچه دزدی هستن و صاحبی که دارن و بدون دلسوزی در سن درس و بازی، اینا رو ول میکنه سر چهارراهها و جدیدا حتی یاد گرفتن میبینن کسی کمک مالی نمیکنه میگن برامون یه چیزی بخر گشنه ایم. من حتی کمک غیر مالی هم به اینا نمیکنم چون با خودم میگم 1 درصد ممکنه این کمک الان من صاحب اینا رو تشویق کنه در آینده بچه های بیشتری از پدر و مادرهای غافل بدزدن. چرا ثوابی کنم که عینِ گناهه و دودش در آینده ممکنه توی چشم خودم هم بره و فردا روزی بچه ی خودم رو هم از توی یک کالسکه جلوی یه مغازه موقع غفلت همسرم بدزدن؟
