فواید کرونا برای نظامهای پا به سن گذاشته

حرف اول - حرفهای این پست نظر شخصی خودمه و به هیچ وجه کارشناسی شده نیست :)

 

چند روز قبل می خواستم این نظرم رو بنویسم، امروز منتشر شدن حرفهای مهرناز اسدی در برنامۀ علی ضیاء من رو مصمم کرد برای مکتوب کردن این نظرم.

نظر شخصی - در صورت محافظت کامل از افراد کلیدی در رأس نظام، کرونا برای دولتهای مختلف خیلی فایده خواهد داشت. در عین حال که خرج خاصی روی دست نظام نمیذاره، با کشتن نیروی بازنشسته و افراد بیمار تحت پوشش بیمه های درمانی، بعد از عبور از کشور، سود هنگفتی رو نصیب شرکتهای بیمه و صندوق بازنشستگی کشوری میکنه. برای همین امکان این که این ویروس یه حمله و توطئۀ بیولوژیک دشمن باشه کاملا صفره. چون حملۀ بیولوژیک یعنی کشتن نیروی جوان و نیروی کار :) اتفاقا این ویروس داره برعکس عمل می کنه و کاری با بچه ها نداره و فقط نیروی ضعیف جامعه رو داره از بین میبره. پس خیلی هم دور از ذهن نیست این شک که دولتها تصمیم بگیرن در مقابله با این ویروس کوتاهی بکنن و اجازه بدن روند طبیعی خودشو طی کنه و به نفع اونها دو درصد نیروی بیمار و مسن جامعه رو حذف کنه. نیروی مسنی که قطعا پدر و مادرهای خیلی از ماها جزوشون هستن و از نظر شخصی هیچ فرد عادی از خسارت این ویروس در امان نخواهد بود.

حرفهای دکتر مهرناز اسدی در صدا و سیمای رسمی و دولتی، که ادعا کرده "همه باید کرونا بگیرن" و مرگ 2 درصدی حق و اجتناب ناپذیره، کاملا این فرضیه رو تأیید میکنه.

 

نتیجه گیری - رویکرد دولت و نظام هرچه که هست، من نه دخالت میکنم و نه کاری ازم برمیاد. ولی توصیه اکید میکنم جلوی اینجور بلبل زبونی کارشناسا رو توی برنامه های رسانۀ رسمی خودش بگیره. همین الان هم انگشت اتهام اهمال کاری در قرنطینه و مقابله با کرونا به قدر کافی به سوی نظام هست. کارشناسا اینجوری با حرفهای نسنجیده شون اوضاع رو بدتر نکنن :) این مردم به قدر کافی در مبارزه با کرونا احساس تنهایی و بی پناهی می کنن دیگه نمک روی زخمشون نپاشیم.

 

پینوشت - این روزا حالم خیلی خوب نیست. روزهامو با آشپزی و فیلم دیدن سپری میکنم. دوست دارم فقط بنویسم. در مورد فیلمها، در مورد غذاها... ولی نوشتنام فقط داره دلخوری ایجاد می کنه و من رو تنها و تنها تر می کنه.

آشپزِ آشخور - قسمت اول: دستورعملِ ماست زدن

- یه مدتی هست وعده های خوراک که در طول هفته میخورم، برخلاف 4 سال گذشته بعد از مامان، دیگه محدود به "عدس پلو، سوسیس، نیمرو" به صورت چرخشی نیست. و ترس و تنفر همیشگیم از آشپزی رو کنار گذاشتم و شروع کردم به پخت و پز و کارهای متفرقۀ دیگه در آشپز خونه. یه سری دستورالعملها رو می خونم، یه سری نکات رو از یک خانوم خیلی خیلی خیلی حرفه ای در آشپزی در یک گروه تلگرامی میپرسم(به اسم زهرا خانوم)، یه سری نکات هم خودم اضافه می کنم، طبق یه روالی اون دستورالعمل رو پیاده می کنم. تا حالا نتایج رضایت بخش بوده. عالی نبوده ولی خوب بوده. ولی خوب آشپزی یه هنر کاملا فرار هست. اگر قرار باشه هرروز آش بپزم، توی ذهنم می مونه، ولی یادمه یه روزایی حتی مامانم هم یادش میرفت مثلا توی فلان غذا زردچوبه میزد یا نه به شوخی می گفت یادم رفته، باید 5 دقیقه فکر می کرد تا یادش بیاد. برای همین خیلی وقته تصمیم دارم دستورالعملهایی که میپزم رو به صورت مکتوب توی بلاگ بیارم. تا هر روز دوباره خواستم دوباره سراغ اون غذا برم، دیگه نیازی به فکر کردن نباشه :) خانومها رو از قبل هشدار بدم که قطعا این سلسله پستهای من که کاملا آماتور هستم دانشی به اطلاعات آشپزی شما اضافه نمیکنه. حالا شااااید به درد بعضی پسرهای جوونتر که تازه به زندگی مجردی در خوابگاه روی آوردن بخوره.

- امروز از ماست زدن شروع میکنم که الان ماستشو گذاشتم بگیره! :دی این یک ماهه، استانبولی، قرمه سبزی، ماکارونی، برنج آبکش زعفرونی، کیک اسفنجی خونگی، اولویه و تخم مرغ آبپز و تخم مرغ نیمرو چشم گاوی هم درست کردم که برای هر کدوم باید در اسرع وقت یک پست بذارم تا فراموش نکردم روالشون رو.

- اگر وگن (در حال پرهیز از گوشت حیوانات) هستین و دلیل استفاده نکردن از گوشت حیوانات ترحمتون به این موجودات گوگولی هست، این پست من رو نخونید :) چون در ماست زدن هم ما از باکتریهای مخمر گوگولی مگولی سواستفاده می کنیم :دی از نظر من کسی که وگن هست و گوشت نمیخوره، حق نداره ماست و شراب و سرکه و نون هم بخوره. چون بشر در پروسۀ تولید همۀ این موارد از یه سری موجود زندۀ میکروسکوپی نگون بخت مثل مخمر سواستفاده می کنه که بعضا مثل پروسۀ پخت نون و شیرینی، این موجودات ریزِ ناز رو میذاریم توی فر و میپذیم و یه لقمۀ چپشون می کنیم :)) اگر حامی حقوق حیوانات هستین، باید از باکتریها هم حمایت کنید، به قول سهراب، و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست؟! گل شبدر چه کم از لالۀ قرمز دارد؟ :))

- در مورد عنوان: آشخور یعنی سربازی که تازه رفته آموزشی :) به سربازی که کار بلد نیست و تازه اول راهه، میگن آشخور.

سوای از شوخی بریم سراغ ماست زدن:

خلاصۀ مراحل:

1- گرم کردن یک و نیم بتری (یک و نیم لیتر) شیر پرچرب در بزرگترین قابلمۀ کوچک. (هم زدن و صبر کردن تا وقتی که شیر تا بالای نصف قابلمه تبخیر شود)

2- تهیۀ آب 130F (مخلوط کردن 2 حجم آب جوش با 3 حجم آب محیط). با توجه به اینکه 2 حجم از کوچکترین قابلمۀ بزرگ، کلمن را تا گلوی شیشۀ ماست پر می کند، پس شش پنجم آب محیط آماده می کنیم (یک قابلمه و یک پنجم اضافه) و چهار پنجم قابلمه نیز (یک قابلمه یک پنجم کمتر) می گذاریم جوش بیاید. شش پنجم آب محیط مذکور را در کلمنِ درباز میریزیم تا به دمای محیط برسد.

3- بعد از گرم شدن شیر، اجازه می دهیم تا دمایی که دست را نسوزاند خنک شود.

4- بعد از خنک شدن شیر، حدود 4 ملاقه از آن را داخل لیوان بزرگۀ بابا ریخته، یک یا دو قاشق سرپر ماست مایه داخل آن ریخته و خوب هم میزنیم. محتوی لیوان و باقی شیر باقیمانده در قابلمه را در آن شیشه سس مایونز بزرگه می ریزیم. حال چهار پنجم آب جوش را داخل کلمن ریخته، شیشۀ مایونز شیر را داخل آب قرار میدهیم (به طوری که آب حداقل تا سطح شیر و حداکثر تا گلوی شیشه بالا بیاید. اگر قد شیشه کوتاهتر از سطح آب بود یک در قابلمه کوچک زیرش بگذاریم).

5- در کلمن را بسته و حداقل 12 ساعت بدون هیچ تکانی به محفظه زمان می دهیم تا ماست تشکیل شود.

6- پس از 12 ساعت، شیشۀ ماست را از کلمن درآورده، با پارچه خشک میکنیم و بدون تکان و زدن قاشق داخل آن، شیشه را به مدت چند ساعت الی یک روز داخل یخچال می گذاریم تا برای میل کردن آماده شود.

 

لینک ویدئو از تلگرام - کرونا و ایران

 

https://t.me/LaLaLandTel/12686

 

دکلمۀ یک خانوم روسری سفید با گلِ قرمز و آبیه. مشخصات دادم که اگر دیدید دیگه دانلود نکنید :)

 

اگر روی تخت نباشی، پای تخت بودن بدبختیه...

بومی‌گزینی پذیرفته‌شدگان آزمون استخدامی مغایر با قانون شناخته شد (لینک خبر)

خبر کوتاه بود و عجیب. بماند که سهمیۀ پذیرش ما تهرانیها در آزمون اخیر آموزش و پرورش "آزاد" بود و گزینش بومی حذف شده بود از آزمون امسال (یعنی یک معلم تهرانی با یک معلم شهرستان شانس برابر دارن برای قبولی در مدارس تهران!)، از دو پاراگراف آخر حرفهای این عضو شورای نگهبان شفاف نشد بفهمم که چه تغییری در لیست افراد پذیرش شده ممکنه رخ بده، و نمی دونم آیا ممکنه قبولی من در آزمون و مصاحبه منتفی بشه یا نه (در سرنوشت آدمای بدون پارتی توی این مملکت هیچی بعید نیست).

ولی واقعا انصاف نیست توی کارهای پر درآمد پتروشیمی ها و پالایشگاهها و بقیه صنایع بومی، گزینش بومی داشته باشن، ولی در کارهای پردرآمد تهران که اصلا گزینشی در کار نباشه و تماماً در قروق نیروهای خودی نظام باشه، در کارهای کم درآمدش مثل معلمی هم اینجوری شانس تهرانی و غیر تهرانی یکی باشه برای گزینش.

مسلما هیچکس انقدر عاجز نیست که از تهران پاشه بره یه شهر دیگه برای 30 سال معلمی. برعکس کارهای صنعتی مثل پتروشیمی و ... که این مهاجرت کاملا توجیه پذیره. البته بعید میدونم سیاست اصلی شورای نگهبان توی این مورد دفاع از حقوق شهرستانیها باشه، ولی خدایی حق ما تهرانیها خیلییییی داره توی این استخدامهای بدون پارتی ضایع میشه. به خدا دیگه خسته شدم از دنبال کار دویدن.

این روزا پایتخت نشینی عذاب مفرطه اگر تاج سرت نباشه و با اهالی تاج و تخت نشست و برخاست نداشته باشی....

ثبت دیتای احساسات (11) - وقت تعیین کردن معیاره

حرف اول پست - حرفی ندارم :دی

ثبت دیتا در ادامۀ مطلب

هرچه بنویسند حکام اندر این محضر رواست - کس نخواهد خواستن زیشان حساب، ای رنجبر

یهو رسیدم به این استوری واتسپ شهرزاد در رابطه با جمع آوری کمک مالی مردمی برای تهیۀ تجهیزات پزشکی!!!!!!!!

جوکِ عجیبیه. با شهرزاد بحث کردم، که من تا حالا فکر می کردم امکانات نیست. ولی اینکه بودجه نیست برای تهیۀ اون امکانات واقعا خنده دار ترین جوکِ نظامِ جمهوری اسلامیه.

نظامی که مجلسش 41 هزارتومن از جیبِ هر ایرانی ( نفری 2.5 یورو مجموعاً 200 میلیون یورو)، از صندوق توسعۀ ملی، خیلی غلفتی و پوست کنده اختصاص میده به سپاه قدس، برای "انتقام سختی" که الان شاید اولویت دهمِ نصف مملکت هم نباشه وسط این همه گیریِ کرونا، حالا برای تهیۀ امکانات اولیۀ کادر درمانش که سربازهای خط مقدم دفاع از جونِ کل مردم محسوب میشن، اینجوری دست گدایی به سمت مردم دراز کرده.

واقعا خجالت آوره. همین الان و همین لحظه این رویکرد کثافت بار و خجالت آور نظام باید یه نقطه ی پایان براش گذاشته بشه.

میخوام اسم بیارم، چون به نظرم آدما باید مسئولیت کارهایی که می کنن و حرفهایی که میزنن رو بر عهده بگیرن. همونجور که خودم اینجا با اسم و هویت واقعی مینویسم و پیدا کردن من با توجه به اطلاعات تحصیلی و خدمتی و ... قطعا سخت نیست برای دوستان اطلاعاتی.

دکتر محدصادق کریمی، هم دورۀ ما در مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف، یکی از بسیجیهایی که الان مسئولیتهای بالایی داره در حوزۀ انرژی (که البته جزو معدود بسیجیهایی که درسش هم واقعا خوب بود). بعد از ماجرای سقوط هواپیمای اوکراینی، در دفاع از شجاعت سردار حاجی زاده (که من ردش هم نمی کنم)، نوشت کل من و خانوادم و اون 176 نفر فدای یک تار موی یک نفر که حاج قاسم سلیمانی باشه.

یکی زیرش کامنت داد که حاجی، خودت و خاندانت اختیارتون با خودتون، ولی اون 176 نفر رو بذار خودشون برا خودشون تصمیم بگیرن بهتر نیست؟

اصلا فکر نمی کردم نظام ما توی تشخیص اولویتهای مردمش یا انقدر نفهم باشه یا اگرم میفهمه، انقدر وقیح باشه که به روی خودش نیاره. خدا خودش بخیر بگذرونه.

+ یه پیونشت هم می خواستم یه پست جدا بنویسم حوصلم نمی کشید: نکتۀ قابل توجه شیوع ویروس اینه که همه حواسشون به چین بود و چین رو بایکوت سفری کرده بودن. اون زمان که استاد اسدی، مهاجم تیم ملی یه گل به خودی شیک و تمیز به عابدزاده زد، یه جوک مد شده بود: "که تیم ملی برزیل میاد با ایران بازی کنه، مربی میگه 10 نفر رونالدو رو بچسبن گل نزنه، هر وقت توپ رسید دستشون بدن به غضنفر که تک مهاجم تیم و بهترین بازیکن ایرانه. ده دقیقه از بازی میگذره، غضنفر یکی میزنه تو گل خودمون، ده دقیقه دیگه باز یکی دیگه میزنه تو گل خودمون. سومی هم که میزنه تو گل خودمون مربی داد میزنه بچه ها رونالدو رو ول کنید، غضنفر رو یار بگیرین. حکایت ایرانه توی جلوگیری از شیوع کرونا. همه حواسا به مسافرای چینی بود. دقیقا از وقتی که کرونا توی ایران از کنترل خارج شد، دنیا غافلگیر شد و مسافرهای ایرانی آمار وحشتناک بالایی رو در کشورهای دیگه برای متبلایان به کرونا ثبت کردن. قشنگ شدیم غضنفرِ جهانِ 2020 و الان همه کشورها فهمیدن باید چین رو ول کنن و ایرانو بچسبن توی قرنطینه کردن.

و دیدم که چقدر با این نظام، برای قرنطینه و تحریم سزاواریم. همونجور که آدم آلوده به ویروس صادر می کنیم، و حقمونه قرنطینه بشیم، احتمالا تو همۀ زمینه های دیگه هم همینقدر بیخیالیم و پولِ آلوده صادر می کنیم و حقمونه توی لیست سیاهِ FATF باشیم. و احتمالا همین قدر سیاست و سلاح آلوده به منطقه صادر می کنیم و احتمالا بازم حقمونه تحریم باشیم.

ایرانِ این روزا مثل یه قبیلۀ ایزولۀ استواییه که 500 سال از تکنولوژی و فرهنگ دنیا عقبه. و این حقیقت مثل خنجر رفته توی گلوی منو راه نفسم رو بند آورده.

 

++اینم عکس استوری شهرزاد برای درخواست کمک مالی برای تجهیزات بهداشتی پزشکی برای بیمارستانشون مسیح دانشوری

 

پیشنهاد شستشوی دسته کلید در مورد ویروس کرونا

دو روز پیش متن موثقی از WHO منتشر شد که اعلام کرده ماندگاری ویروس کرونا روی سطوح فلزی خیلی زیاده و روی سطوح استیل تا 20 روز باقی می مونه این ویروس. خب یه نکتۀ خیلی مهم

دسته کلید و قفل درب منازل

فرد آلوده احتمالا کلیدش هم آلوده س. و وقتی اون کلید که تا 20 روز (حتی بیشتر از ماندگاری ویروس در بدن فرد!) حامل ویروسه، وقتی فرد ناقل، دسته کلید رو داخل قفل می بره، به نظرم قفل هم که خودش فلزیه، آلوده میشه.

و تمامی اهالی ساختمون که کلید رو داخل اون قفل درب کنن، دسته کلیدهاشون امکان آلوده شدن داره.

(البته اگر انتقال ویروس از فلز به فلز درست  باشه این حرف من درسته. که اطلاعی ندارم.)

اقدام من: برای همین، من در یک اقدام، اولا تمام کلیدهای اضافی رو از دسته کلیدم (که معمولا پر از کلیدهای بی مصرفه) خالی کردم، و حلقه کلیدم رو از جاسوئیچی خوشگل اصلی به صورت موقت جدا کردم. و هر سری وارد ساختمون میشم برمیگردم خونه، اولا با نوک همون دسته کلیدم دگمه های آسانسور رو میزنم. و ثانیا هنگام شستن دستهام، دسته کلیدم رو هم با مایع میشورم (که البته مطمئن نیستم تمیز میشه یا نه ضد عفونی کنید خلاصه). فقط فراموش نشه حتما همراه دستهاتون، دسته کلید رو هم حتما خشک کنید تا زنگ نزنه. برای من زنگ زد :))

در ادامۀ مطلب اون متن 19 بندی رو میارم اگر کسی ندیده این سه روز.

 

ویروس شناسی مقدماتی (1) :|

خط اول - جملۀ خیلی مهم: من هیچ تخصصی در پزشکی ندارم. توی دانشگاه درسهایی در رابطه بیوتکنولوژی و .... داشتیم. ولی علم پزشکی صفر. الان به عنوان یک فردِ کاملا بیسواد، سوالای خاصی توی ذهنم در مورد ویروس کرونا پیش اومده که دوست دارم جوابها رو پیدا کنم و بخونم. گفتم شاید بد نباشه متونی که به انگلیسی میخونم رو ترجمه هاشون رو توی وبلاگ هم بیارم. البته چون کلا اهل مطالعه نیستم، احتمالا همگی قبلا این ویژگیهای ویروس رو می دوستین و احتمالش هست براتون نکتۀ تازه ای نداشته باشه. و جملات داخل پرانتز اکثرا حدسیات خودمه و کاملا ممکنه غلط باشن.

 

سوالات ذهنم: از بیرون که میام بطری دوغ و کلا هرچی که می خرم رو میشورم. بعد به این فکر می کنم ویروس روی سطوح اولا چقدر عمر داره؟ ثانیا آیا قابلیت حرکت روی سطح رو داره که مثلا از وسط بطری بره کف بطری و من لازم باشه کف بطری رو هم با وسواس بشورم؟ اصلا فرقش با باکتری چیه؟ تمام این سوالا من رو کنجکاو کرد که بشینم شروع کنم به خوندن و اقلا فرق ویروس با باکتری رو بفهمم :)) قطعا بخش عمده ای از سهم ترس ما از کرونا به خاطر غیرقابل دید بودن این دشمنِ کوچیکِ انسانه. خوب اگر رفتار و ویژگیهای این موجود رو تحلیل و بررسی کنیم، توی برخورد با اجسامی که احتمال آلودگی با این ویروس رو دارن قطعا آگاهانه تر می تونیم عمل کنیم و از رفتارهای وسواس گونه پرهیز کنیم.

خوب اینم نتایج مطالعات و نت گردی من در مورد شناخت ویروس (فعلا نرسیدم برم منحصرا در مورد خود کرونا بخونم. چون احتمالا مطالبش علمیتر و تخصصیتره. مطلب قطعی زیادی هم در مورد کرونا نباید باشه. برای همین ترجیح دادم اول کلا ویروس رو بشناسم ببینم چی چی هست)

 

بسم الله

ویروس چیست؟ ویروس یک عامل یا ایجنت بیولوژیکی (زیستی) هستش که (ادامۀ مطلب)...

صرفا جهت شوخی

آقاااااا :))

الان عکس تکنسینهای پزشکی چینی رو ماسک زده کنار مقامات مسوولین بهداشت و هلال احمر ایران دیدم که محض رضای خدا یکیشونم ماسک نزده بود :| :/ :))

الان علت حضور کمرنگ مسوولین رده بالا در صحنه ی مبارزه با کرونا رو متوجه شدم :D مسوولینِ فروتن و خدومِ نظامِ ما علاقه ی شدیدی به عکس یادگاری از خدماتِ بی دریغ و بی چشمداشتشون به مردم رنجدیده دارن :دی

این طفلیا با ماسک توی عکسا فردا معلوم نمیشه کدوم مسوول در صحنه بوده زحمات خالصانه و بی ریاشون هدر میره. شما "ماسک اونورش پیدا" به مسوولین برسونین مثل فروردین که تا کمر رفتن توی سیل عکس انداختن اینجا هم تا کمر میرن تو کرونا براتون فرت و فورت عکس آپلود میکنن :|

پینوشت : تلگرام همه قطع نیست ولی بعضی افراد هستیم از شنبه دسترسی به تل نداشتیم و تا حالا نفهمیدم دلیلش و حساب کتابش چیه

ثبت دیتای احساسات (10) - فکرهای اساسی

حرف اول پست - کلیپی پخش شده از ترامپ، که با شوخی روش جلوگیری از کرونا رو توضیح میده و با تأیید گرفتن از یک متخصص در خارج کادر دوربین، اعلام می کنه که روشهای پیشگیری کرونا مشابه روشهای مواجهه با ویروس آنفلوئانزا هستش.

بعضی کامنتا این نکته رو بولد کرده بودن، که ترامپ در اون جایگاه، قبل از اعلام این حرف از یک متخصص تأیید گرفت، در جمع، هیچ ابایی هم نداشت. چون تخصصش پزشکی نیست. اینجا ولی ما از تنها چیزی که نمی ترسیم، بدون تخصص حرف زدنه (خودم اولیش). مقام اول اجرایی مملکت، دکتر مملکت، جناب آقای روحانی، می فرمایند که از شنبه همه چی درست میشه و همه چی به روال عادی برمیگرده. عجیبتر اینکه روحانی در شرایطی این وعدۀ درست شدن رو میده که حالا در این مورد خاص که در زمینۀ علم پزشکیه، کسی از مردم مستقیما از خود روحانی انتظار جواب پس دادن نداره، حداقل اونقدری که از وزارت بهداشتش توقع هست از خودش نیست.

فکر می کردم که چی میشه که یک مسئول، جایی که حتی ازش انتظار وعده هم نیست؟ طبق عادت میاد چنین وعدۀ هردنبیل و باری به هر جهتی میده؟ فکر می کردم به اینکه اینا چقدررررر عادت کردن به این وعده دادنهای الکی. دیگه کلا شرطی شدن. فقط رو هوا یه چیزی میگن دل مردم خوش باشه. وعده سر خرمن. حالا تا شنبه کی مرده س کی زندس که بخواد جواب پس بده بابت این وعده ها.

حالا یه تلنگر به خودمون. الان که نه، ولی تا همین چندسال پیش هم من و افراد مثل من همچین هم بدمون نمیومد وعده بشنویم. یک استاد اندیشۀ دوبنده کراواتی داشتیم دانشگاه، یک حرف قشنگش توی ذهنم مونده. میگفت کلا اصلاح طلبها یا همون Reformist ها همیشه و همه جای دنیا حرفاشون بیشتر از Hard Liner ها طرفدار داره. چون همیشه میان در باغ سبز نشون میدن و وعدۀ رضوان میدن و همیشه دم از اصلاح شرایط میزنن و میگن شرایط رو از الانی که هست بهتر می کنیم. اصلا قصد مقایسه بین دو جناح نیس، ولی خلاصه یکم هم برمیگرده به قصور ما مردم که واکنشهای هیجانی نشون میدیم به این وعده وعید شنیدنها.

میخوام به صورت ویژه روی این بعد خودم تمرکز کنم. که حرفهای کسی که با توجه به تخصص و تواناییش قول اجرایی میده، با قیمت بیشتری خریدار باشم نسبت به کسی که صرفا عادت کرده به این وعده دادنها.

----------------

ثبت دیتا

خود دیتا کوتاهِ کوتاهه. کلا این استرس کرونا هم نمیذاره آدم به عشق و عاشقی فکر کنه :)) بیشتر یک سری برنامه میخوام تنظیم کنم برای آینده ی خودم.