- یه مدتی هست وعده های خوراک که در طول هفته میخورم، برخلاف 4 سال گذشته بعد از مامان، دیگه محدود به "عدس پلو، سوسیس، نیمرو" به صورت چرخشی نیست. و ترس و تنفر همیشگیم از آشپزی رو کنار گذاشتم و شروع کردم به پخت و پز و کارهای متفرقۀ دیگه در آشپز خونه. یه سری دستورالعملها رو می خونم، یه سری نکات رو از یک خانوم خیلی خیلی خیلی حرفه ای در آشپزی در یک گروه تلگرامی میپرسم(به اسم زهرا خانوم)، یه سری نکات هم خودم اضافه می کنم، طبق یه روالی اون دستورالعمل رو پیاده می کنم. تا حالا نتایج رضایت بخش بوده. عالی نبوده ولی خوب بوده. ولی خوب آشپزی یه هنر کاملا فرار هست. اگر قرار باشه هرروز آش بپزم، توی ذهنم می مونه، ولی یادمه یه روزایی حتی مامانم هم یادش میرفت مثلا توی فلان غذا زردچوبه میزد یا نه به شوخی می گفت یادم رفته، باید 5 دقیقه فکر می کرد تا یادش بیاد. برای همین خیلی وقته تصمیم دارم دستورالعملهایی که میپزم رو به صورت مکتوب توی بلاگ بیارم. تا هر روز دوباره خواستم دوباره سراغ اون غذا برم، دیگه نیازی به فکر کردن نباشه :) خانومها رو از قبل هشدار بدم که قطعا این سلسله پستهای من که کاملا آماتور هستم دانشی به اطلاعات آشپزی شما اضافه نمیکنه. حالا شااااید به درد بعضی پسرهای جوونتر که تازه به زندگی مجردی در خوابگاه روی آوردن بخوره.

- امروز از ماست زدن شروع میکنم که الان ماستشو گذاشتم بگیره! :دی این یک ماهه، استانبولی، قرمه سبزی، ماکارونی، برنج آبکش زعفرونی، کیک اسفنجی خونگی، اولویه و تخم مرغ آبپز و تخم مرغ نیمرو چشم گاوی هم درست کردم که برای هر کدوم باید در اسرع وقت یک پست بذارم تا فراموش نکردم روالشون رو.

- اگر وگن (در حال پرهیز از گوشت حیوانات) هستین و دلیل استفاده نکردن از گوشت حیوانات ترحمتون به این موجودات گوگولی هست، این پست من رو نخونید :) چون در ماست زدن هم ما از باکتریهای مخمر گوگولی مگولی سواستفاده می کنیم :دی از نظر من کسی که وگن هست و گوشت نمیخوره، حق نداره ماست و شراب و سرکه و نون هم بخوره. چون بشر در پروسۀ تولید همۀ این موارد از یه سری موجود زندۀ میکروسکوپی نگون بخت مثل مخمر سواستفاده می کنه که بعضا مثل پروسۀ پخت نون و شیرینی، این موجودات ریزِ ناز رو میذاریم توی فر و میپذیم و یه لقمۀ چپشون می کنیم :)) اگر حامی حقوق حیوانات هستین، باید از باکتریها هم حمایت کنید، به قول سهراب، و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست؟! گل شبدر چه کم از لالۀ قرمز دارد؟ :))

- در مورد عنوان: آشخور یعنی سربازی که تازه رفته آموزشی :) به سربازی که کار بلد نیست و تازه اول راهه، میگن آشخور.

سوای از شوخی بریم سراغ ماست زدن:

خلاصۀ مراحل:

1- گرم کردن یک و نیم بتری (یک و نیم لیتر) شیر پرچرب در بزرگترین قابلمۀ کوچک. (هم زدن و صبر کردن تا وقتی که شیر تا بالای نصف قابلمه تبخیر شود)

2- تهیۀ آب 130F (مخلوط کردن 2 حجم آب جوش با 3 حجم آب محیط). با توجه به اینکه 2 حجم از کوچکترین قابلمۀ بزرگ، کلمن را تا گلوی شیشۀ ماست پر می کند، پس شش پنجم آب محیط آماده می کنیم (یک قابلمه و یک پنجم اضافه) و چهار پنجم قابلمه نیز (یک قابلمه یک پنجم کمتر) می گذاریم جوش بیاید. شش پنجم آب محیط مذکور را در کلمنِ درباز میریزیم تا به دمای محیط برسد.

3- بعد از گرم شدن شیر، اجازه می دهیم تا دمایی که دست را نسوزاند خنک شود.

4- بعد از خنک شدن شیر، حدود 4 ملاقه از آن را داخل لیوان بزرگۀ بابا ریخته، یک یا دو قاشق سرپر ماست مایه داخل آن ریخته و خوب هم میزنیم. محتوی لیوان و باقی شیر باقیمانده در قابلمه را در آن شیشه سس مایونز بزرگه می ریزیم. حال چهار پنجم آب جوش را داخل کلمن ریخته، شیشۀ مایونز شیر را داخل آب قرار میدهیم (به طوری که آب حداقل تا سطح شیر و حداکثر تا گلوی شیشه بالا بیاید. اگر قد شیشه کوتاهتر از سطح آب بود یک در قابلمه کوچک زیرش بگذاریم).

5- در کلمن را بسته و حداقل 12 ساعت بدون هیچ تکانی به محفظه زمان می دهیم تا ماست تشکیل شود.

6- پس از 12 ساعت، شیشۀ ماست را از کلمن درآورده، با پارچه خشک میکنیم و بدون تکان و زدن قاشق داخل آن، شیشه را به مدت چند ساعت الی یک روز داخل یخچال می گذاریم تا برای میل کردن آماده شود.