دوران کارآموزیمون که مصادف شده بود با اوایل کرونا، یکی از کلاسای یکی از استادا غیر حضوری شد. بعدا که برگشتیم سر کلاسا، مرکز آموزشی برای کل کلاسای غیر حضوری، یکی یک روز کلاس حضوری گذاشت. ما بچه ها که به تلف شدن وقتمون اعتراض کردیم، استاد برا اینکه نشون بده این جلسات جبرانی لازمه، دونه دونه بلندمون کردو از مباحث اون جلسه اینترنتی سوال پرسید و وقتی جواب ندادیم، گفت حالا قانع شدین که جلسه جبرانی برا کلاسای نتی لازمه؟ منم که معمولا به حاضر جوابی معروفم سریع بهش گفتم استاد این چه استدلالیه. شما الان از جلسات حضوری قبل کرونا هم بپرسی ما چیزی یادمون نمیاد. اینکه مباحث یادمون نیست هیچ ربطی به اینترنتی برگزار شدن کلاس نداره :))

 

همین قضیه شده نقل استدلال جمهوری اسلامی و صدا و سیماش. یه مستند پخش میکرد از اعتراضات. گوینده که گوینده ی معروفی هم بود، میگفت اغلب بازداشت شده های اعتراضات اعتیاد به مطالب مستهجن دارن. هرچند شما حق نداری زندگی شخصی یک نفر رو به اعتراض مدنیش ربط بدی، ولی

حالا طبق همون استدلال بالا خدمتت بگم که این آمار دادن درست نیست. شما درواقع داری آمار اعتیاد به پ‌ورن رو در کل جامعه ایران بیان میکنی. اگه گوشی ۱۰ تا معترض رو گشتی و تو ۷تاش مثلا مطلب مستهجن پیدا کردی، دلیل نداره مثلا گوشی کارمندای خبرگزاری فارس رو بگردی و با همین درصد حالاکمتر یا بیشتر مطلب مستهجن برا خود ارض‌اییش سر کار پیدا نکنی. به عنوان کسی که در هیچ اعتراضی شرکت نکرده و اعتیاد پ‌ورن داره میگم: آمار کل جامعه ایران از مذهبی نما و معترض و غیر معترض گرفته، همه و همه در حیطه ی جنسی داغونه. همیشه هم گفتم از چند سال قبل تو همه کامنتام که ایران خیلی راه داره برا رسیدن به سلامت جن‌سی. و دقیقا همین هم یکی از نقدهاییه که تو اعتراضات به شیوه ی حکومت داری و رسوندن جامعه به اینجا مطرحه. والسلام.