دکتری ۳۱ شدم و بر خلاف کنکور سالای قبل، امسال با تشویق همکارم دکتر، تصمیم دارم حتما شروع کنم تحصیل رو. اولویت اولم هم دانشگاه شیرازه و اگر خدا کمک کنه مصاحبه قبول شم ۴ و ۵ سال آینده ی زندگیم با این شهر گره میخوره. شهر عجیبی که اگر چه هیچ فامیل و رگ و ریشه ای اونجا ندارم، ولی نمیدونم چرا اصلا حس ترس و غربت ندارم از زندگی احتمالی آینده تو شیراز.

نمیدونم تاثیر آخرین سفرم به این شهر برای دیدار با پرستوئه یا تاثیر همکارای شیرازی زیادم سر کار به ویژه دکتر. یا چی.

در هر صورت خیلی محتاجم به دعاتون که مصاحبه خدا کمک کنه و قبول بشم.