کلا تو کشوری هستیم که تو رانندگیشم تا زمانی که راهنما نزدی میتونی لاین عوض کنی. همین که راهنما بزنی بفهمن کدوم لاین میخوای بری دیگه بهت راه نمیدن گوساله ها.
تو این ایران اصلا نباید برنامه هاتو برای بقیه بگی. همیشه بدون راهنما زدن بپیچ
تعریف از خود نباشه ولی کلا همیشه کامنتای خودمو تو فضای مجازی دوست داشتم. برعکس بقیه که اصلا دوست ندارن کامنتامو و توی همین بیان بهم گفتن "لجن" :))))
در هر صورت من کامنتامو دوست دارم حتی خیلی خیلی بیشتر از پستهام. و تا ۳۰ سالگی که کولاک میکردم با کامنتام ولی سال به سال گزندگیش کمتر شد و بیشتر عادت کردم به صلح با نویسنده های پستها. با این حال به نظرم کامنتام شایستگی اینو داره یه موضوع تو وبلاگم بهش اختصاص داده بشه. البته بیان نذاشت موضوع جدید اصافه کنم گفت باید بخری:/ حالا یه روز که با لپتاپ بودم موضوعشم راست و ریس میکنم. فعلا این اولین پست تا بریم ببینیم چی میشه بقیش
