ممنوعه های من (1) :: خطی بر صفحۀ آسمان

من هیچ وقت باغ وحش نمیرم. من هیچ وقت حیوون یا پرنده ای رو در قفس نگه داری نمی کنم. من هیچ وقت از تماشای یه زبون بسته در قفس لذت نمیبرم.

نمیدونم اسیر کردن یک حیوون زبون بسته و جدا کردنش از زیست گاه و آب و هوای مناسب زندگیش و آوردنش به هزاران مایل دورتر از زیستگاهش و تماشا کردنش توی قفس چه لذتی میتونه داشته باشه. مخصوصا توی عصر و دوره ای که کافیه یه مرورگر اینترنت باز کنی و طبیعیترین و کاملترین و آموزنده ترین مستندها رو در مورد حیات وحش تماشا کنی.

در خانوادۀ من باغ وحش و سیرک ممنوعه، چه الان که این خانواده یک نفره ست. چه آینده برای بچه های فرضی من. بچه های نداشتۀ من، شاید با اصرار و مظلومنمایی بتونید من رو متقاعد کنید براتون لواشک و یا آب انبه بخرم، ولی پاسخم به دیدن کردن از باغ وحش، یا خرید یک قفس پرنده، همیشه یک نهِ قاطع خواهد بود :)

پینوشت: چقدر این فیلم مردِ فیل نما غمگینه....

۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۰۳:۳۹

میم .ث

آفرین چه با فرهنگ!

حالا راستکی بادیدن اون فیلم این حرفارو گفتی یا واقعا اینجوری هستی!؟

۲۲ ارديبهشت ۹۹، ۰۵:۱۸

پاسخ:

یکم گیج شدم الان :)) راستکی و واقعا جفتشون یه معنی میدن. الان راست چیه دروغ کدومه که من بگم کدوم :D

اون فیلم فیلم مورد علاقه پدرمه از 40 سال قبل. فیلم تلخیه و منم دلم نکشید کامل ببینمش. بحث اون فیلم جداست از حرفم تقریبا.

در مورد حیوون توی قفس: بدجور دلم میگیره میبینم. امکان نداره پرنده توی قفس بخرم یا از گرفتنش خوشحال بشم. میدونم هر پرندۀ توی قفس که من بخرم، از اون ور شکارچی یه پرنده دیگه شکار میکنه میندازه توی قفس جایگزین میکنه. و من به این روند کمک میکنم. حتی به کودکان کارِ سر چهارراه هم به چشم پرندۀ توی قفس نگاه میکنم. هیچ وقت بهشون پول نمیدم. میدونم این کمک من به مذاقِ صاحب های اینا خوش میاد و تشویق میشن میرن نوزادهای بیشتری رو از پدر و مادر واقعیشون میدزدن و میارن توی باند خودشون که از نظر من یه قفسه برای بچه هایی که حقشون آزاد زندگی کردن بوده. حتی اگر دزدی هم نباشن و پدر و مادر خودشون باشن، سن بازی و درس و مدرسشونه و ما نباید با مشتری بودن برای این فرآیند، کمک کنیم به تشویق پدر مادرها برای به چهارراه فرستادن بچه هاشون.

قفسهای باغ وحش، مخصوصا توی ایران، از غم انگیزترین مکانهای زمینن. تماشای یک مشت زندانی که از پشت میله های قفس زل زدن به تو، به نظرم این تماشا فقط برای افراد با پس زمینۀ سادیسمیک (دیگر آزاری) میتونه لذت بخش باشه.

فقط یک بار در کودکی باغ وحش رفتم، باغ وحش وکیل آباد مشهد، اونجا مسئولای از حیوون حیوونترِ باغ وحش، یه ابتکار زده بودن و شیر رو با ببر لقاحِ اجباری داده بودن. یه موجود جدید عجیبی به دنیا اومده بود اسمش یادم نیست ولی بین شیر و ببر بود. همون مشاهدۀ تلخ باعث شد با خودم عهد ببندم به هیچ وجه دیگه پام رو توی هیچ باغ وحشی نذارم و کمک نکنم یه سری جانی، از این جنونهاشون پول در بیارن.

(پینوشت اینکه متأسفانه در مسافرت هیچ علاقه ای به مکانهای تاریخی هم ندارم :)) بیشتر جاهای سرسبز یا تماشای دریا رو ترجیح میدم).

۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۰۵:۲۸

وای پس چه سخته فهمیدن شما؟! بهتره ازاینجا شروع کنیم که اصولا به چی علاقه نشون میدین! که اونم فکرکنم البته با چندخط طویل توصیفش تکمیل نشه!( شوخی😉)

راستش منم خوشم نمیاد، واقعا هیچ حیوونی توی باغ وحش شاد نیست، من یبار رفتم یکی دوسال پیش، اونم ارم تهران بود اگه اشتباه نکنم، و اصلا لذت نبردم چون حس کردم تمام حیوونا طفلکیا ناراحت بودن، و خیلی عصبانی شدم! ضمن اینکه من هیچ علاقه ای به هیچ نوع حیوونی ندارم منتهی دیدن زجر یه موجود زنده بیشتر اذیتم میکنه!

بحث بچه های کار هم که جدا، توی اون مورد من به شدت موافقم باشما اما خب خیلی‌ها با ما هم عقیده نیستن متاسفانه..!

اگه همه مثل ما فکر میکردن دنیا الان گلستان بود( صرفا، فقط بخاطر تعریف از خود بود این جمله)

از خود راضیم خودتونین😎

۲۲ ارديبهشت ۹۹، ۰۵:۳۹

من کمابیش پستهای شما رو دنبال میکنم و باید بگم بهتون حق میدم کاملا از خود راضی باشین :)

راضی بودن از خودتون باعث شده خودتون بهترین سطح رفاه زندگی رو بسازین و این از خود راضی بودن ضرری به اطرافیان نزده تا جایی که من دنبالتون کردم :D

در مورد باغ وحش کاملا موافقم. یه باغ پرندگان هست بین تهران و کرج. اون رو به خاطر سرسبزیش بدم نمیاد برم. ولی خوب میگم تا زمانی که صدای جوجه گنجشکهای آزاد بهاری روی درختهای سرسبز تو حیاط خودمون دم گرگ و میش آفتابِ سحر گوش رو کر میکنه، چرا برم پول بدم پرنده هایی رو ببینم که از بدیهی ترین حق خودشون، یعنی پرواز در آسمان آبی محروم شدن؟

کاملا موافقم چونۀ من خیلی گرمه. دست تایپم هم تنده کلا بیفتم رو دور حرف زدن دستم به کامنت کوتاه نمیاد :))

۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۲:۲۹

من الان نفهمیدم تعریف کردین ازم یا... :))؟؟ ولی اگه تعریف بود خیلی متشکرم :)لطف دارین به من

آره دقیقا همون ک توی راه تهران کرج هست منظورم بود!

شما جز اون دسته از آدمایی که دستشون به کم نمیره فکرکنم :)))

( شوخی میکنم باهاتون امیدوارم ناراحت نشده باشین! 😉)

چقدر صحبت طولانی شد! 😎

در هر صورت آرزوی خرسندی و موفقیت دارم برای بروبچ باغ وحش هامون مخصوصا بچه های ارم 😂!

۲۲ ارديبهشت ۹۹، ۱۴:۵۵

کوتاه و باب میل شما بخوام جواب بدم بله تعریف کردم.

ولی باب سلیقه خودم طولانی بخوام جواب بدم میشه اینکه از پستهام کمابیش مشخص شده من آدمی هستم که انگار بلد نیستم خودم رو دوست داشته باشم و به خودم برسم. تبعا این رویکرد من باعث شده بود تا چند مدت پیش احساس خوبی از خوندن مطالبی اینچنینی نداشته باشم. یعنی میخوندم و میدیدم یه آدم خیلی به خودش رسیده مثلا برای خودش فلان چیزو خریده یا خودشو یه چلوکباب مهمون کرده اعصابم ناخودآگاه به هم میریخت. الان متوجه شدم تا خودتو دوست نداشته باشی نمیتونی برای بقیه آدما آرامش به ارمغان بیاری. منم تصمیم گرفتم بیام توی تیم شما و سعی کنم خودمو دوست داشته باشم :دی

پس آره بازم تعریف بود.

چرا دستم خیلی به کم میره مگه مهمون داشته باشم :دی

ایشالا سلامت باشن :))

۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۵:۲۶

خب خوبه دیگه، تصمیم عاقلانه یعنی همین!

سلام هم تیمی✋🙌

بازم ممنون بخاطر تعریف ها، این لطف شما رو میرسونه، دنیا چیزی جز دوست داشتن خودمون نیست...

اینو باور داشته باشید!

۲۲ ارديبهشت ۹۹، ۱۵:۲۷

چشم...

سلام :)

خطی بر صفحۀ آسمان

شخصی